อุทก, อุทก หมายถึง [อุทกกะ, อุทก] น. นํ้า. (ป., ส.).
[อุทกกะ, อุทก] น. นํ้า. (ป., ส.).
น. สายนํ้า, ท่อนํ้า. (ป., ส.).
น. สายนํ้า, ท่อนํ้า. (ป., ส.).
น. ภัยอันตรายที่เกิดจากนํ้าท่วม. (ป., ส. อุทก + ภย).
น. วิชาว่าด้วยนํ้าที่มีอยู่ในโลก เช่น ศึกษาถึงสาเหตุการเกิดการหมุนเวียน ตลอดจนคุณลักษณะของนํ้า รวมทั้งการนํานํ้ามาใช้ให้เป็นประโยชน์. (ป., ส. อุทก + ส. วิทฺยา).
น. วิชาว่าด้วยนํ้าบนพื้นโลกเกี่ยวกับการวัดหรือการสํารวจแผนที่ทะเล โดยมีความมุ่งหมายเฉพาะเพื่อการเดินเรือ.(ป., ส. อุทก + ส. ศาสฺตฺร).
[อุด] ว. คะนอง, ปราศจากความเหนี่ยวรั้ง. (ป. อุทฺทาม).